جراحی های لثه و بافت نرم |
Gum and soft tissue surgeries
جراحیهای فلپ پريودنتال با یا بدون پیوند استخوان
جراحیهای پريودنتال كه بيشتر بين افراد به اسم جراحي لثه شناخته ميشوند با هدف درمان بیماریهای پیشرفته تر پريودنتال انجام ميگيرند. اين جراحي ها كه نام تخصصي تر آن فلپ پريودنتال ميباشد، در دو گروه كلي جراحي هاي افزايشي ( كه با پيوند استخوان و بازسازي نسوج از دست رفته همراه است)، و كاهشي ( بدون پيوند استخوان)، تقسيم ميشوند. در برخی موارد، پیوند استخوان به منظور بازسازي عرض و ارتفاع استخوان تخريب شده در اثر بيماري طي جراحي فلپ پريودنتال انجام ميشود به همين دليل است كه “جراحي افزايشي” نام گرفته است. در مقابل، “جراحي كاهشي” عليرغم درمان بيماري و حذف پاكت و عفونت، با هدف بازسازي مجدد استخوان انجام نميشود.
تصميم گيري براي اينكه كدام جراحي براي بيمار ارجحيت دارد به عوامل متعددي بستگي پيدا ميكند. از جمله ميتوان به شكل تخريب استخواني ايجاد شده، شدت بيماري، نوع دندانهاي درگير، لقي دندانها، و مقدار و ضخامت لثه اشاره كرد.
طي روند بيماري پريودنتال سطحي از لثه كه به دندان و ريشه متصل است و در حالت سلامت حاوي سلولهاي بافت همبند، سلولهاي دفاعي، و عروف خوني ظريف است، با بافت گرانوليشن كه متشكل از الياف تخريب شده كلاژن، محصولات جانبي ميكروبي، تجمع بالايي از سلولهاي دفاعي، و عروق خوني زياد و ميكروبهاي بيماريزا است جايگزين ميشود. طي جراحي فلپ پريودنتال لثه با برشهاي بسيار ظريف و دقيق از اطراف تاج و ريشه دندانها جدا ميشود. لايه اي بسيار نازك از سطح داخلي لثه كه گرفتار بيماري است و همان بافت گرانوليشن ميباشد به كمك برشهاي انجام شده جدا شده و خارج ميگردد. جراحي فلپ امكان ديد و دسترسي كامل جراح به تمام سطوح ريشه دندانها كه در اثر بيماري با آلودگي ميكروبي و جرم پوشيده شده اند و همچنين ديد مستقيم به استخوان را فراهم ميكند. به اين ترتيب جراح كاملا سطوح ريشه را جرمگيري و صاف و ضدعفوني ميكند، استخوان اطراف دندانها را كه تخريب و بدشكل شده بشكل اصولي فرم ميدهد و چنانچه جراحي از نوع افزايشي باشد با استفاده از پودر استخوان و غشاي كلاژن ضايعات را پر و مهر و موم ميكند و پس از آن لثه را مجدد در اطراف دندانها قرار ميدهد و بخيه ميزند. در جراحيهاي كاهشي پس از فرم دادن استخوان، لثه مجدد به اطراف ريشه دندانها برگردانده شده و بخيه زده ميشود.
Periodontal Flap Surgeries with or without Bone Grafting
Periodontal surgeries, commonly known as gum surgeries, are performed to treat more advanced periodontal diseases. These procedures, technically referred to as periodontal flap surgeries, are classified into two main categories: regenerative surgeries (which involve bone grafting and tissue regeneration) and resective surgeries (which do not involve bone grafting).
In some cases, bone grafting is performed during periodontal flap surgery to restore the width and height of the alveolar bone,root cementum, and periodontal ligament lost due to disease, which is why it is referred to as “regenerative surgery.” In contrast, “resective surgery” focuses on treating the disease and eliminating infection and periodontal pockets but does not aim to regenerate lost periodontal tissues.
The decision on which type of surgery is preferable for a patient depends on several factors, including the pattern of bone destruction, the severity of the disease, the type of affected teeth, tooth mobility, and the amount and thickness of the gingival tissue.
During periodontal disease, the gingival tissue attached to the tooth and root (which is called periodontal pocket), becomes filled with inflammatory cells, degraded collagen fibers, microbial byproducts, (granulation tissue) and microbial contamination. In periodontal flap surgery, the gingiva is carefully detached from around the crowns and roots of the teeth (this tissue is called the periodontal flap) through precise incisions. A very thin layer of diseased tissue forming the inner surface of the periodontal pocket is removed and discarded.
This procedure provides the surgeon with full visibility and access to all root surfaces, which are typically covered with bacterial plaque and calculus due to the disease. The surgeon thoroughly cleans, smooths, and disinfects the root surfaces and reshapes the damaged alveolar bone around the teeth. In regenerative surgeries, bone defects are filled and sealed using bone graft materials and collagen membranes before repositioning and suturing the gingival tissue (flap). In resective surgeries, after bone reshaping, the periodontal flap is repositioned around the roots and sutured without the use of bone grafts.
جراحی هاي پيوند لثه و پوشش سطح ريشه( جراحيهاي موكوژنژيوال)
جراحي هاي پيوند لثه با اهداف زير انجام ميشوند:
ترمیم لثههای تحلیلرفته و پوشاندن سطوح حساس ریشه دندان ها
افزايش عرض لثه چسبنده اطراف دندانها و متوقف كردن پيشرفت تحليل لثه
اصلاح دفرميتي يا بدشكلي و گود رفتگي لثه در نواحي بي دنداني
تامين لثه كافي در نواحي بي دنداني قبل از انجام ايمپلنت هاي دنداني
افزايش عمق وستيبول و تسهيل دسترسي بيمار براي رعايت مطلوب بهداشت دهان
پيوند ممكن است از نوع پيوند آزاد لثه يا از نوع پيوندهاي پايه دار باشد.
در پيوند آزاد لثه، بافت پيوندي در اكثر مواقع از ناحيه ي كام برداشته ميشود و به محل مورد نياز پيوند ميشود. گر چه استفاده از بافت دهان خود بيمار به غشاهاي پيوندي ارجحيت دارد ولي در مواردي كه ناحيه ي تحليل وسيع باشد ميتوان از متريالهاي جايگزين يعني غشاهاي كلاژن با ضخامت مناسب بعنوان پيوند استفاده نمود.
پيوندهاي پايه دار عمدتا از لثه ي دندانهاي مجاور ناحيه تحليل
برداشته ميشوند بشكلي كه لثه پيوندي كاملا آزاد نميشود و در قسمت انتهايي يا پايه به بافت دهان متصل باقي ميماند. سپس اين لثه به روي دندان دچار تحليل چرخانيده شده و بخيه ميشود. گاهي از تلفيقي از پيوندهاي آزاد و پايه دار در درمان تحليل لثه استفاده ميشود.
بطور كلي درمان پيوند لثه باعث افزایش مقدار لثه چسبنده ي مقاوم، بهبود ظاهر دندانها و ايمپلنتهاي دنداني، ارتقا سطح بهداشت دهان، افزايش طول عمر دندانها و ايمپلنتهاي دنداني، و کاهش حساسیت دندانها میشود .
Gingival Graft and Root Coverage surgeries (Mucogingival Surgery)
Gingival graft surgeries are performed for the following purposes:
Restoring receded gums ( gingival recession) and covering exposed, sensitive root surfaces.
Increasing the width of attached gingiva around teeth and preventing further gingival recession.
Correcting mucogingival deformities, irregularities, and depressions in edentulous areas.
Providing sufficient attached gingiva in edentulous areas before dental implant placement.
Increasing vestibular depth to facilitate better oral hygiene maintenance.
Grafts can be either free gingival grafts or pedicle grafts.
In a free gingival graft, the graft tissue is usually harvested from the palate and transplanted to the required area. While using the patient’s own oral tissue is preferred over graft membranes, in cases of extensive recession, alternative materials such as collagen membranes with appropriate thickness may be used.
Pedicle grafts are typically taken from gingiva of the adjacent teeth in the affected area. In this technique, the graft remains attached to the donor site at its base. The pedicle graft or flap is then rotated or laterally positioned over the receded area and sutured in place. Sometimes, a combination of free and pedicle grafts is used specially in cases of root coverage for treating recession.
Overall, gingival grafting improves the amount of attached, resilient gingiva, enhances the aesthetic appearance of teeth and dental implants, promotes better oral hygiene, increases the longevity of teeth and implants, and reduces tooth sensitivity .
جراحی فرنکتومی و بازسازي نسج نرم ريج بي دنداني
فرنوم بافتي است كه بشكل يك بند مخاطي سطح داخلي لبها و نيز سطح زيرين زبان را به لثه متصل ميكند. فرنوم همچنين ممكن است در ناحيه ي دندانهاي آسياب كوچك بطور بارزي ديده شود. اتصال فرنوم بايستي با فاصله ي مناسب از لبه ي لثه و بدون ايجاد هر گونه كشش بر لبه ي لثه ي آزاد قرار داشته باشد. زمانيكه فرنوم اتصالي بالاتر و نزديكتر به لبه لثه داشته باشد با كشش مداوم لثه بدور از سطح دندان سبب جدا شدگي و تحليل لثه يا حتي فاصله دار شدن دندانها ( دياستم) ميشود. همچنين فرنوم زباني بلند نه تنها سبب تحليل لثه ميشود بلكه ميتواند مشكلات تكلم و بلع هم ايجاد كند.
گاهي فرنوم بجاي اينكه بشكل يك بند به يك ناحيه از لثه متصل باشد بشكل بادبزني و گسترده است.
جراحي فرنكترمي با هدف حذف فرنوم انجام ميشود. طي اين جراحي بافت فرنوم قطع و خارج شده و اتصال آن از لبه لثه حذف ميگردد. جراحي فرنكترمي هيچگونه تاثير منفي بر ظاهر لبها نخواهد داشت.
بهترين راه پيشگيري از مشكلات ناشي از كشش فرنوم بلند، تشخيص زودهنگام اين مشكل آناتوميكي و درمان بموقع آن است كه بهتر است در سنين پايين انجام شود.
طي جراحي هاي فلپ پريودنتال بويژه در درمان انواع پيشرفته بيماري، بدليل برشهاي جراحي و تغيير آناتومي نسج نرم، محل اتصال فرنوم ممكن است به لبه ي لثه نزديك شود.
در اين موارد انجام جراحي فرنكتومي ضروري است و معمولا بطور همزمان با جراحي فلپ در طرح درمان قرار ميگيرد.
جراحي نسج نرم ريج بي دنداني
اين نوع جراحي ها به منظور آماده سازي و بهبود شرايط ريج بي دنداني براي درمانهاي پروتز يا ايمپلنت انجام ميشود. رايج ترين روش آن انجام تلفيقي از پيوند آزاد لثه (معمولا پيوند نسج همبند )، و فلپ پايه دار است. در بيمارانيكه سالها از كشيدن دندانشان ميگذرد يا دندان را به دلايلي مثل عفونت ريشه و آبسه كشيده اند نه تنها استخوان بلكه نسج نرم هم تحليل ميروند. در بسياري از اين موارد اصلاح ريج بي دنداني علاوه بر پيوند استخوان ممكن است نياز به پيوند نسج نرم هم داشته باشد. البته در برخي از بيماران فقط پيوند نسج نرم كفايت ميكند. اين نوع جراحي در دسته جراحيهاي موكوژنژيوال قرار داردو نتيجه ي آن بهبود ظاهر و زيبايي و حجم طبيعي لثه اطراف ايمپلنت يا پروتزهاي دنداني است. بويژه در ايمپلنتهاي دنداني توجه به وجود مقدار و ضخامت كافي از لثه چسبنده براي افزايش مقاومت و طول عمر ايمپلنت بسيار اهميت دارد .
Frenectomy Surgery and Soft Tissue Reconstruction of Edentulous Ridge
Frenum is a band of mucosal tissue that connects the inner surface of the lips and the underside of the tongue to gingiva. It can also be prominently seen in the area of the premolars. Frenum should be positioned at an appropriate distance from the free gingival margin without exerting any tension or pulling. When the frenum attaches too high and close to the gingival margin, it can continuously pull the gingiva away from the tooth surface, leading to sift tissue recession, or even spacing between the teeth (diastema). Additionally, highly attached lingual frenum not only causes recession but can also result in speech and swallowing difficulties.
Sometimes, instead of being a single band, the frenum may have a fan-shaped and widespread attachment. Frenectomy surgery is performed to remove the frenum. During this procedure, the frenum tissue is excised, eliminating its attachment to the gingival margin. This surgery has no negative impact on the appearance of the lips.
The best way to prevent complications associated with a high frenum attachment is early diagnosis of this anatomical issue and timely treatment, ideally at a young age.
During periodontal flap surgeries, especially in the treatment of advanced cases, surgical incisions and changes in soft tissue anatomy may cause the frenum attachment to shift coronally towards the margin of gingiva. In such cases, performing a frenectomy becomes necessary and is usually included in the treatment plan alongside flap surgery.
Soft Tissue Surgery for Edentulous Ridge
This type of surgery is performed to prepare and improve the edentulous ridge for prosthetic or implant treatments. The most common approach combines a free gingival graft (typically a connective tissue graft) with a pedicle flap.
In patients who have had their teeth extracted for many years or due to reasons such as root infection or abscess, both bone and soft tissue may undergo resorption. In many cases, the correction of the edentulous ridge may require soft tissue grafting in addition to bone grafting. However, in some patients, a soft tissue graft alone may be sufficient.
This type of surgery falls under the mucogingival surgical procedures category and improves the appearance, aesthetics, and natural volume of the soft tissue around implants or dental prostheses. In dental implants, maintaining adequate width and thickness of attached gingiva is crucial for enhancing implant durability and longevity .
جراحی قطع ریشه و دو نيم كردن دندان
دندانهاي آسياب (مولر) فك بالا سه ريشه و مولرهاي فك پايين دو ريشه دارند. يكي از عوارض شايع عفونت پيشرفته پريودنتال آن است كه تخريب استخوان به ناحيه ي انشعاب ريشه اين دندانها ميرسد. قطع كردن و خارج سازي يكي از ريشه ها بدون نياز به كشيدن كامل دندان يكي از راهكارهاي كنترل عفونت پريودنتال در اين موارد است.
زماني كه متخصص تشخيص دهد بدون جراحي قطع ريشه امكان اينكه بيمار بتواند ناحيه را با مسواك و برسهاي بين دنداني بطور مطلوب تميز نگه دارد وجود ندارد، در حين انجام جراحي پريودنتال، ريشه را قطع و خارج ميكند.
با اين روش مولرهاي فك بالا با دو ريشه و مولرهاي فك پايين با يك ريشه باقي ميمانند. دندان مورد نظر حتما بايستي قبل از جراحي قطع ريشه، روت كانال شود و بعد از جراحي هم به منظور حفظ ساختار دندان بايد آنرا روكش كرد.
بايد خاطر نشان نمود كه با پيشرفت هاي چشمگير و نتايج مطلوبي كه امروزه از درمان ايمپلنت هاي دنداني حاصل ميشود، انجام جراحي هاي قطع ريشه كمتر رايج بوده و اين روش درمان در بسياري از موارد جاي خود را به كشيدن دندان و ايمپلنت دنداني داده است.
Root Amputation and Hemisection
Molars in the upper jaw (maxillary molars) typically have three roots, while molars in the lower jaw (mandibular molars) usually have two roots. One of the common complications of advanced periodontal infection is that bone destruction reaches the furcation area (the point where the roots of these teeth diverge). In such cases, root amputation — the removal of one root without extracting the entire tooth — can be a method to control periodontal infection.
If the specialist determines that the patient cannot adequately clean the area with a toothbrush and interdental brushes without root amputation, the root is cut and removed during periodontal surgery.
With this method, upper molars are left with two roots and lower molars with one root. The tooth must undergo root canal treatment before root amputation surgery, and afterward, it should be crowned to preserve its structure.
It is worth noting that with the significant advancements and favorable outcomes of dental implant treatments today, root amputation procedures have become less common, often being replaced by tooth extraction and dental implant placement .